Informatie
HIER komt later een uitgebreider verslag van bedelen en eva. Eva als je dit leest hartstikke bedankt voor je hulp.
Ok daar is hij dan: Ik was na weer eens wat gebedel in de stad moe geworden en ging vroeg op pad naar huis, ik begon steeds langzamer te lopen, sjesus wat is dat? Ik had een pilsje gekocht maar daarvoor 2 grote gekregen hotdogs gegeten dus dat kan het probleem niet zijn.
Nou ik heb de metro naar noord gehaald en toen ik naar de bus ging reed hij net weg, de volgende kwam pas over een half uur. Shit Ik ben gaan zitten en een lekker peukje gerookt. Na een minuutje of 10 kwam er een leuke dame vlak bij me zitten die dus ook op de bus wachtte. Nou voelde ik me al steeds minder lekker worden en kreeg ook duizelingen, het werd zo erg dat ik niet meer alleen durfde op te staan. Nou Eva (zo heette ze) hielp me daar wel even bij, ik probeerde even of ik zelf kon lopen, nope dat ging niet. Toen besloten we maar om een ambulance te bellen, deze arriveerde, de bus was al vertrokken en Evan was zo aardig om bij me te blijven totdat de ambulance er was. Daar ben ik haar heel dankbaar voor. Eva, ik weet alleen je naam en ik heb je een kaartje gegeven van Superpete, ik hoop dat je dit leest, als dat zo is mijn hartelijke dank meid.
Ok nou hoe liep dit af?
De broeders van de ambulance lieten me allerlei dingen doen , armen strekken hartslag meten, kijken of ik koorts had en zo en wisten me te vertellen dat er niets bijzonders was en dat die duizeligheid hoogstwaarschijnlijk niet ernstig was en vanzelf over zou gaan. Ok een hele opluchting, er was alweer een bus gekomen, ze hielpen me even naar binnen en waarschuwden de chauffeur dat ik last had van duizeligheid en of hij me in de gaten kon houden. Ik zat helemaal voorin, keurig aangekomen op mijn bestemming uitgestapt, nergens last van. Klaar
Reactie plaatsen
Reacties